Nachtelijke achtervolging door........

Lieve meelezers,
we zijn gisterenavond om 22.00 uur met de trein aangekomen in Mandalay, slechts met een vertraging van 2 uurtjes.
De treinreis was prachtig, van het begin tot het einde een en al gehobbel, gewiebel en geschud. Ongeveer alles aan en in de trein was versleten, de wielen leken een ovalen vorm te hebben! Ook in de trein was alles in beweging, de mensen, insekten en zelfs een muis.
Koffiedrinken was dus echt een hele prestatie, zeker als je daarbij ook nog hele geroosterde hanen, open en bloot aan een stokje, voorbij zag komen.
Ook op de trein geldt het motto 'werken om te overleven' in alle uitersten. Het afval werd keurig door kinderen opgehaald, gescheiden en de rest vervolgens uit de trein gegooid. Dat was overigens erg makkelijk, want alle deuren en ramen stonden toch al open!
De stoelen zaten wel lekker en konden helemaal achterover, maar soms konden ze dan niet meer terug in zitstand.
Toen het donker werd, was de trein in het donkere landschap een grote lichtbundel als een streep door de nacht, achtervolgd door ongedierte dat binnenvloog toen de trein stilstond of langzamer ging rijden. Ze schaamdem zich niet om meteen je oren en neusgaten te bezoeken, Janneke! We hebben het nog nooit zo donker gezien, zo donker als de nacht hebben we deze keer dus wel heel letterlijk mee gemaakt!

Ondanks deze leuke ervaringen, raden we eigenlijk niemand aan met de trein naar Mandalay te reizen. Overdag vreselijk heet en de reis duurt eigenlijk 10 uur te lang! Dat wat de treinreis aantrekkelijk maakt, heb je na enkele uren eigenlijk al ervaren.

Vandaag en gisteravond viel de regen met bakken uit de lucht, zoals het in de tropen gewoon is. Tussen de buien door hebben we heerlijk gewandeld door de stad. Vanmiddag hebben we een tour gemaakt met een trishaw, een fietstaxi. We hebben een oud klooster uit 1859 bezocht, Shweinbin Monastry, en een pagode, Mha Mu Ni Paya, deels uit 1784.
Voor de trishaw-bestuurder was het de dag van zijn leven, ook al was zijn werk erg zwaar en vermoeiend (wij samen in de zijspan). Het geluk van Birmezen in hun zware arbeid is voor westerlingen vaak moeilijk te begrijpen en dat geldt ook voor kinderarbeid. Alles draait om overleven, voor iedereen! Door dit alles met eigen ogen te zien en te ervaren, kijk je niet meer met westerse ogen.
We hebben de trishaw-bestuurder dus hard laten werken, maar wel af en toe een voetje aan de grond gezet om hem te helpen. Hij moet hard werken voor de toekomst van zijn kinderen en dan zal hij ook nog zijn laatste stuiver offeren aan een stukje bladgoud voor de pagode.
De mensen zijn erg vriendelijk en gul, wat je niet kunt zeggen van de staat hier. Voor een schamel bedrag doen de mensen hier alles voor je en er wordt nagenoeg weinig gebedeld.

Vanavond zijn we op zijn advies met hem naar een Chinees restaurantje gegaan, heerlijk eten weer. Vooraf krijg je al radijs in 't (erg) zuur en een zuur soepje, de jouwe was waarschijnlijk lekkerder, Carola!
Tijdens het eten begon het weer te gieten en we moesten natuurlijk ook weer terug op die fiets: paraplu vasthouden, je tas vasthouden, jezelf vasthouden, dus een hand tekort! En dan ook nog die gaten in de plu en in de weg! We overwegen om hem nog een nieuwe te geven!

Iedereen bedankt voor de felicitaties, volgend jaar ben ik gewoon thuis op 5 okt., we vertrekken dan gewoon een dag later! De taarten en borrels die jullie mij (ons) allemaal toewensen, komen we na terugkomst wel bij jullie afhalen!

Morgen huren we een taxi (een blauwe, goedkoop dus) om de omgeving te verkennen: Amarapura, Inwa en Sagaing. Overmorgen huren we een boot om naar Mingun te varen.

Voor ons is het nu bijna bedtijd, jullie komen nu allemaal van het werk/school thuis, een fijne avond.
Lieve groetjes, Jan en Christien