India, Gujarat een afsluiting

Een laatste dag voordat je weer naar Nederland terug vliegt, is meestal een dag waarop je niets meer doet. Je wacht op het moment dat je naar het vliegveld kunt.
Delhi, een drukke warme stad met veel smog. Op de hotelkamer is het koel. Jammer genoeg vliegt de KLM altijd ’s morgens vroeg of is het nog midden in de nacht? We vertrekken om 03.20 uur. We lopen wel nog een keer door de winkelstraten van Karol Bagh, het is Diwali en het is niet druk. De KLM-app geeft aan dat de vlucht negen uur zal duren, maar waarschijnlijk hebben ze de wintertijd nog niet ingevoerd. De vlucht duurt zelfs maar zeven en een half uur! Onze koffers wegen samen 34 kg., een stuk minder dan op de heenreis. Of dit gewicht na zoveel heerlijk eten in ons lichaam is gaan zitten?
Onze eerste, warme maaltijd in het vliegtuig is een Indiaas gerecht. Het heeft nauwelijks smaak, maar dat kan ook bijna niet na drie weken overheerlijk eten. Hoe wil de KLM dat overtreffen of zelfs maar benaderen? Na de maaltijd proberen we te slapen, de stoelruimte is krap, het lukt enkele uurtjes en voordat je het beseft hebben we de helft van de vlucht al achter ons.

We hebben een prachtige rondreis gemaakt door de deelstaat Gujarat met veel onverwachte momenten en ontmoetingen met misschien wel als hoogtepunt ons bezoek aan Little Rann of Kutch. Dit op het eerste gezicht kale onvruchtbare woestijnlandschap is in werkelijkheid van groot belang voor trekvogels als kraanvogels, leeuweriken en zandhoenders. Ook interessant hier is de Indische Wilde Ezel die we te zien kregen.
Vooral de mensen en de velen onverwachte ontmoetingen hebben dit tot een onvergetelijke reis gemaakt. We hebben overnacht op bijzondere locaties (vooral de paleizen van maharadja’s waren zeer bijzonder). We hebben heerlijk gegeten, de thali’s waren een delicatesse.

De reis hebben we vooraf zelf samengesteld, zowel de route als de hotels. Bij ‘India Someday’ betaal je hiervoor dezelfde prijs als die je zelf via rechtstreekse boeking zou moeten betalen. Ze vragen voor een reis van twee weken een bedrag van € 300 en regelen als voor je, óók binnenlandse vluchten! Bovendien hadden we een geweldige chauffeur die ons als extra onderweg vele bijzondere plekjes liet zien.

En uiteindelijk hebben we tóch ook nog onze Aziatische leeuw gezien!

Maar ook hier geldt, zeker in de steden, dat India bepaald wordt door het drukke verkeer, de bodem- en luchtverontreiniging, de armoede en de vele bedelaars. In het verkeer, ook als je niet zelf achter het stuur zit, zijn drie dingen belangrijk: een claxon, goede remmen en stalen zenuwen.
Hoewel India een snelle ontwikkeling doormaakt, heerst in delen van het land grote armoede, in Delhi leven ongeveer 50.000 kinderen op straat. We hebben ze ’s avonds zien liggen aan de kant van de weg, dicht tegen elkaar aankruipend in de hoop dat ze veilig blijven van mishandeling en misbruik.
Met de trein op de terugweg naar Barneveld schijnt de laagstaande zon ons recht in de ogen, vervelend. Maar wat zeuren we eigenlijk? In India staat de zon recht boven je hoofd en lopen de zweetdruppels langs je gezicht en over je rug. Ik heb Christien niet horen klagen en zij mij niet!

We worden op het station opgewacht door Carola, Janneke, Hadassa en Ariël en wat zijn we blij hen weer te zien. Wat kunnen kinderen in drie weken tijd toch veranderen!

Thuis zetten we natuurlijk eerst de verwarming aan en drinken we weer Hollandse koffie met elkaar.
We hebben gisteren zo lang mogelijk geprobeerd niet te gaan liggen of zelfs vroeg te gaan slapen. We willen zo snel als mogelijk weer in het normale tijdritme van Nederland te geraken. Om 20.00 uur vallen ons echter de ogen al dicht, In India is het dan al 00.30 uur. Daar zouden we al enkele uurtjes slapen! Christien was vanmorgen al om 03.30 uur wakker (India 07.00 uur). Ze is wat verkouden en voelt zich niet lekker, het gevolg van de temperatuurverschillen tussen buiten en binnen door airco en de koelende kracht van de ventilators.

Bijkomend voordeel als je weer thuis bent: geen lawaai meer van airco en ventilators en de woorden die we preken waaien niet meer weg!