Onze laatste dag in Jaipur

Gisteren was alweer onze laatste dag in Jaipur. Ina en vooral Basha hebben genoten van het zwembad. Ze kwamen om elf uur en we zijn vrij snel bij het zwembad gaan zitten. Ina vertrouwde ons de zorg en het toezicht op Basha toe en ging voor het eerst in jaren weer enkele baantjes zwemmen. Na het zwemmen en uitgebreide douche hebben we nog een poos met elkaar gesproken over verkrachtingen die hier in India veelvuldig voorkomen, de kranten staan er elke dag vol van. Gelukkig kwam er ook een mooier onderwerp ter sprake: bevallingen! Over beide onderwerpen later meer, als we terugkijken op onze ervaringen en bevindingen van dit jaar. Stromend water en lekker onder de douche kennen ze nauwelijks, dus ook daar hebben ze van genoten. Tegen twee uur kwam ook Jacob en gingen we samen lunchen in ons hotel om vervolgens weer met UBER naar hun huis te rijden. 's Morgens was in hun wijk de stroom uitgevallen en als deze weer terugkomt, gaan meestal enkele zekeringen stuk. Jacob moest dus alle zekeringen controleren en eventueel vervangen. We zaten dus af en toe zonder airco en zonder licht, maar daar wen je snel aan hier in India. Na opnieuw een heerlijke maaltijd hebben we afscheid genomen van de hele familie. Van papa John hadden we 's middags al speciaal afscheid genomen, hij vindt het altijd erg bijzonder als wij er zijn. De UBER-chauffeur die we deze keer hadden maakte na elke kilometer, al rijdende, zijn deur open om naar buiten te tuffen. En we hadden er nog 19 te gaan....! Terug in ons hotel hebben we de rekening betaald en ook daar van iedereen afscheid genomen, want we moesten vanmorgen al om half vijf op om naar het vliegveld te gaan. Deze keer in een taxi waar we niets voor hoefden te betalen. Service van Dera Rawatsar! Onze vlucht naar Ahmedabad in de staat Gujarat zou om 07.55 uur vertrekken en om 09.25 uur aankomen. We moesten dus al om kwart over vijf met de taxi naar het vliegveld. Het voordeel van zo'n vroeg tijdstip is dat er nauwelijks verkeer op de weg is en dat je ziet hoe het dagelijkse leven hier op gang komt. Maar je ziet ook hoeveel mensen hier 's nachts op en langs de straat wonen/leven/slapen onder een bank, in een kartonnen doos, of gewoon op de stoep. We waren in een half uur al op het vliegveld, de koffers waren vrij snel gecontroleerd (samen 30 kg. trouwens) en ingecheckt en 'security' deed niet moeilijk over de vele flesjes water die we bij ons droegen. Bij het openslaan van de krant stond als eerste bericht, wél klein maar toch, de verkrachting van een vijfjarig kind! Verder dat op en rond alle scholen in de staat Rajasthan mobieltjes zijn verboden, óók voor de leerkrachten, hoewel die ze wel bij zich mogen hebben maar bij de directeur moeten afgeven. Het vliegtuig vertrok tien minuten eerder, hier kan dus echt alles, en zette na vijftig minuten alweer de daling in. Hoezo anderhalf uur vliegen? We waren er al om 08.45 uur en natuurlijk niemand met onze naam op zijn bordje. Na tien minuten stond er opeens wel iemand met mijn naam op zijn bordje, Wikram, en ook hij begreep niet waarom we er al zo snel waren. Ook de verwelkomer van India Someday wist niets van een versnelde vlucht en hij bood zijn excuses aan! Maar ook in ons hotel, House of MG, had men nog niet op ons gerekend, onze kamer was nog niet schoon. Gelukkig hebben we jaren geleden al geleerd dat je in Azië vaak veel geduld moet hebben! Vanmiddag beginnen we aan twee dagen sightseeing.