Yangshuo dag 2
Door: Jan Hermens
Blijf op de hoogte en volg Jan & Christien
19 Oktober 2016 | China, Yangshuo
Na een heerlijke nachtrust zit ik al om half zeven op ons terras en geniet van het uitzicht op de bergen en Yulong River. De natuur ontwaakt en ik geniet van de stilte, het kabbelende water en de fluitende vogels. Het is druilerig, de wolken omarmen de toppen van de karst bergen, het begint weer te regenen. Ook Christien wordt wakker en samen genieten we van een kopje koffie!
Na een heerlijk ontbijt en een warme douche gaan we alvast twee fietsen uitzoeken die redelijk aan onze maat van billen en benen voldoen. Chinese fietsen zijn over het algemeen klein van formaat, zelfs als ze 'goed' zijn afgesteld, kom je meestal nog met de knieën tegen het stuur!
Om elf uur fietsen we naar Karst en Paulien, de eigenaren van de Giggling Tree, ze zijn blij ons weer te zien. We genieten samen van een fantastisch lekkere warme lunch met heerlijke gerechten, citroentaart als toetje en echte koffie! Van die taart willen we graag het recept! Lekker bijgepraat en geluisterd naar hun toekomstplannen om weer terug te gaan naar ons land. Hun oudste zoon Pelle gaan dan de laatste twee groepen van onze basisschool doen. Hij spreekt trouwens vloeiend Chinees.
Om half twee gaan we naar Julie en Andrew, hun zoon Chris en de twaalf 'geadopteerde' en gehandicapte kinderen. De meesten zitten nu op school, twee gaan alleen 's morgens. De dorpsschool heeft honderd kinderen. Chris heeft een bakkerij en bakt speciale broden voor verschillende hotels.
Het regime t.a.v. Christenen is behoorlijk beperkend, ook doordat ze buitenlanders zijn met een Chinees paspoort. Hun kinderen kunnen daardoor elk moment weer afgepakt worden! Officieel is hulp aan hen verboden, ook via kerken en ngo's. Ze moeten vaak en onverwacht controle toestaan en verantwoorden hoe en waarvan ze zichzelf en al die kinderen onderhouden.
Li Li komt net als in 2008 op Christiens schoot zitten, ze is nu tien. Twee kinderen komen uit een staatsweeshuis, de staat behoudt daarbij alle zeggenschap en zo gebeurde het dat een van de meisjes bij hen werd weggehaald en door Amerikanen mocht worden geadopteerd. Julie en Andrew hadden geen enkel recht! Wat een verdriet bij (pleeg)ouders en het meisje!
Zaterdagmorgen om half acht komt Andrew ons halen en gaan we, samen met alle kinderen, ergens ontbijten. Wat zal dat een feest worden!
Na een heerlijk ontbijt en een warme douche gaan we alvast twee fietsen uitzoeken die redelijk aan onze maat van billen en benen voldoen. Chinese fietsen zijn over het algemeen klein van formaat, zelfs als ze 'goed' zijn afgesteld, kom je meestal nog met de knieën tegen het stuur!
Om elf uur fietsen we naar Karst en Paulien, de eigenaren van de Giggling Tree, ze zijn blij ons weer te zien. We genieten samen van een fantastisch lekkere warme lunch met heerlijke gerechten, citroentaart als toetje en echte koffie! Van die taart willen we graag het recept! Lekker bijgepraat en geluisterd naar hun toekomstplannen om weer terug te gaan naar ons land. Hun oudste zoon Pelle gaan dan de laatste twee groepen van onze basisschool doen. Hij spreekt trouwens vloeiend Chinees.
Om half twee gaan we naar Julie en Andrew, hun zoon Chris en de twaalf 'geadopteerde' en gehandicapte kinderen. De meesten zitten nu op school, twee gaan alleen 's morgens. De dorpsschool heeft honderd kinderen. Chris heeft een bakkerij en bakt speciale broden voor verschillende hotels.
Het regime t.a.v. Christenen is behoorlijk beperkend, ook doordat ze buitenlanders zijn met een Chinees paspoort. Hun kinderen kunnen daardoor elk moment weer afgepakt worden! Officieel is hulp aan hen verboden, ook via kerken en ngo's. Ze moeten vaak en onverwacht controle toestaan en verantwoorden hoe en waarvan ze zichzelf en al die kinderen onderhouden.
Li Li komt net als in 2008 op Christiens schoot zitten, ze is nu tien. Twee kinderen komen uit een staatsweeshuis, de staat behoudt daarbij alle zeggenschap en zo gebeurde het dat een van de meisjes bij hen werd weggehaald en door Amerikanen mocht worden geadopteerd. Julie en Andrew hadden geen enkel recht! Wat een verdriet bij (pleeg)ouders en het meisje!
Zaterdagmorgen om half acht komt Andrew ons halen en gaan we, samen met alle kinderen, ergens ontbijten. Wat zal dat een feest worden!
-
19 Oktober 2016 - 13:37
Janneke:
Van het ene bijzondere verhaal in het andere... -
19 Oktober 2016 - 20:42
Carly:
Mooi, lieve mensen!
Zegengroet! -
19 Oktober 2016 - 21:45
Marian:
Wat een mooi verhaal weer, de warmte t.a.v. de mensen die jullie ontmoeten straalt er vanaf!
-
20 Oktober 2016 - 00:32
Margo:
Kijk nu al uit naar die taart. Geniet nog lekker verder dan genieten wij mee.
Lieve groetjes, Margo -
20 Oktober 2016 - 07:18
Carola:
Mooi hoe jullie steeds weer mensen bezoeken! -
20 Oktober 2016 - 12:23
Lina:
Hallo Jan & Christien, van de ene verbazing naar de andere, petje af!
Zo bouwen jullie ook een band met een ieder die God in jullie leven brengt. Jullie vakantie is eigenlijk ook Gods liefde uitdragen en dan mogen jullie Gods nabijheid ervaren in alle dingen die jullie doen. In het bijzonder ook genieten van het drukke, mooie, maar ook de stilte met een kopje koffie. Lieve Jan en Christien geniet ervan en God zegen jullie, veel liefs -
22 Oktober 2016 - 13:53
Wilma:
Heel mooi om te lezen hoe Julie en Andrew alles geven om die kinderen een toekomst te bieden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
