Koh Chang

Onze laatste 3 nachten verblijven we op het eiland ‘Koh Chang’ in ‘Centara Koh Chang Tropicana Resort’. Het ligt aan de westkant van het eiland, aan ‘Klong Prao Beach’, uiteraard aan de zee. Bij aankomst een welkomstdrank en een schaaltje fruit op de kamer. Voor ieder een banaan en een appel waar we om de beurt in mogen bijten! De kamer is groot en heeft een terras waar de slakken een hele dag nodig hebben om van links naar rechts te kruipen, maar dat ligt meer aan het grote huis dat ze mee moeten dragen! Ons bed is 3 m. breed! En de douche? Twee ophanghaken deze keer, een voor kleine en een voor grote mensen en ze zijn dan ook nog verstelbaar! Wat een luxe! En het eerste hotel waar een Bijbel in de la ligt!
We hebben snel internet, maar de snelheid hangt niet alleen af van de provider maar ook van de weersomstandigheden, hoewel ik die laatste logica niet helemaal begrijp!

Als we de eerste dag naar ons hotel rijden zien we dat het eiland toch nog wel erg groot is, we dachten er in één dag omheen te kunnen fietsen (30 x 13 km.) maar de hellingen trekken zich verraderlijk lang en ook hier is het overdag weer erg heet. De hoogste berg op het eiland is 744 m. hoog. Onderweg rijden we langs kleine witte strandjes en kleine dorpjes waar elk gebouw óf een winkeltje is óf een restaurantje. Na inchecken, dat duurde overigens wel erg lang omdat niet duidelijk was wat er allemaal inbegrepen was in dit reisonderdeel ondanks onze vouchers, gingen we in het restaurant aan de zee lekker lunchen. Zoals we eigenlijk al wisten zijn de prijzen op een resort hoog. Een ‘Pad Thai’ kost hier 240 Baht terwijl die aan de straat 60 Baht kost, een fles water 150 Baht en in een winkeltje slechts 60 Baht. Wel hadden we op de kamer gratis koffie en thee, zoveel we wilden, omdat we Hollanders zijn!

Alle andere maaltijden hebben we natuurlijk in het dorpje genomen, lekker én goedkoop en óf knoflookbrood óf vers fruit gratis erbij. Bij ons eerste bezoek aan een lokaal restaurantje valt ons meteen op dat er geen Engelse vertaling op de menukaart staat maar wel een Russische. Om ons heen kijkend zien we dat zelfs alle winkeltjes Russische aanprijzingen hebben. In de winkeltjes veel Russisch aandoende kleding.
In ons resort horen we later die dag bijna alleen maar Russisch, onze buren zijn Russen, die nauwelijks Engels spreken. Ze staan al meteen met een vertaalcomputer in de hand naast ons met allerlei vragen over de kamer. Ze hadden een luxe kamer geboekt maar vonden deze blijkbaar niet in die categorie vallen!
Russen gedragen zich arrogant, alsof de wereld van hun is, ze zijn vaak schaars en vreemd gekleed. Vanmiddag dachten we zowaar dat Poetin in ons resort logeerde, maar we zien wel meer mensen die erg op hem lijken.

De Thaise overheid wil van ‘Koh Chang’ een luxe eiland maken waar de resorts alles bieden waar de rijkeren behoefte aan hebben. Het oorspronkelijke ‘Koh Chang’ zal op die manier verdwijnen en de lokale bevolking met hun guesthouses en knusse restaurantjes en winkeltjes wordt daarmee uit de markt gehaald. Ondanks dat ook wij in zo’n resort zitten, voelen we ons op een andere manier rijk en zéker geen Rus! Het binnenland van ‘Koh Chang’ bestaat nog uit een van de laatste stukjes oorspronkelijk en ontoegankelijk oerwoud in Azië, ook dat zal ten onder gaan in de toekomstige plannen.

Het ontbijt is luxe, keuze genoeg en zoveel als je op kunt! Het ontbijt was een van de punten die bij het inchecken tot verwarring leidde. Normaal is een kamer zónder ontbijt maar wij hebben dit resort geboekt en betaald incl. ontbijt. We zijn benieuwd of er morgen bij het uitchecken 3x ontbijt in rekening gebracht wordt? Overigens kost zo’n luxe ontbijt hier 650 Baht per persoon terwijl je dus ’s avonds in een restaurantje in het dorp klaar bent voor 240 Baht incl. een fruit shake!
De tweede dag zijn we in alle vroegte een wandeling langs het strand gaan maken, dit kan hier zolang er geen obstakels op je pad komen. Je loopt langs andere resorts en langs eenvoudigere bungalows en huisjes, veel Russen! De prachtig witte stranden worden wel slecht schoongemaakt. Chinezen maken er vaak een zooitje van, maar blijkbaar kunnen Russen er ook wat van.

’s Middags lekker naar het zwembad annex spa achter onze kamer, het water borrelt en spuit behoorlijk alle kanten uit. Christien en ik gingen een partijtje waterhandballen, de uitslag was duidelijk: 32-3 in mijn voordeel! Nadat we ’s avonds weer in het dorp gegeten hadden, waren we net op tijd terug bij onze kamer. Het begon onderweg al een beetje te druppelen! De donder rolt over de bergen, de muggen komen naar beneden, de lucht wordt donkerder en benauwder….en daar komt hij dan, een gigantische tropische stortbui! Het wordt meteen een stuk koeler, de lucht ruikt frisser, de slakken doen weer hun best op het balkon te kruipen. Vandaar natuurlijk dat in het restaurantje opeens veel kikkers onder onze tafel zaten!

Ook op onze derde dag een strandwandeling, nu wat minder lang omdat de lucht in de bergen er erg dreigend uitziet. Het ontbijt was weer erg luxe, je kunt pakken wat je wilt en zoveel je wilt. Eén straat verderop zal het ontbijt misschien alleen maar bestaan uit een klein kommetje witte rijst. Het veeltallige personeel dat ons koffie inschenkt, ziet er op het oog gezond uit, maar ook zij zullen zich wel eens verbazen over hoeveel toeristen ’s morgens al naar binnen werken! Wat overblijft wordt weg gegooid en dat is soms heel veel!

We hebben hier ook een huisvogel, een kraaiachtige maar dan veel mooier. Elke morgen zit hij op het gras voor ons terras, fluit zijn liedje en buigt vervolgens tweemaal. Hij verwacht geen applaus maar komt meteen het terras op gehuppeld. Als ik een beweging naar zijn kant maak, schrikt hij weer terug! Misschien moet ik ook eerst een liedje zingen en buigen?

Bij de receptie horen we dat we morgenmiddag om 15.00 uur van het hotel naar het vliegveld van ‘Trat’ gebracht worden voor onze korte vlucht van een uur (18.35 uur) naar ‘Bangkok’. We overnachten dan in ‘The Paragon Inn’ vlakbij het vliegveld, waar we maandagmiddag om 12.25 uur weer naar Nederland vliegen. We komen diezelfde dag op Schiphol aan om 18.15 uur (vlucht KL0876).
De receptie bood ons spontaan aan dat we de kamer tot 15.00 uur aan mogen houden, de normale uitchecktijd is 12.00 uur maar onze kamer was nog vrij. Als ze die ‘late check-out’ nou maar niet op onze rekening zetten!?!

Dit is nog niet ons laatste verslag. We willen ook nog een verslag schrijven met een afsluitende evaluatie van deze reis met al zijn hoogte- en dieptepunten en onze indrukken van Thailand en Laos. Zoals alle vorige reizen is ook deze weer een onvergetelijke ervaring geworden.