Een dag vol bijzondere ontmoetingen
Door: Jan en Christien
Blijf op de hoogte en volg Jan & Christien
23 Oktober 2012 | China, Yangshuo
Wat is het toch heerlijk ´s morgens wakker te worden en je eerste kopje koffie te drinken op een balkon met uitzicht op de karstbergen en Yulong River. De eerste bamboevlotten komen al voorbij........
Na een lekker ontbijt stapten we op de fiets: stuur té laag, zadel té hoog. Als je beide verandert, klopt het evengoed nog niet, een échte Chinese fiets dus, een fiets voor kleine mensjes met korte beentjes en armpjes!
We gingen op weg naar The Giggling Tree, naar Paulien en Karst. Hun zoon Pelle van zes zat op school, hij spreekt intussen beter Chinees dan zijn ouders! Het was gewoon leuk om hen weer te zien, nog steeds erg enthousiast over hun tweede vaderland. De appeltaart was weer lekker Hollands, zo ook de koffie en wat kun je daar aan de andere kant van de wereld toch van genieten!
China ontwikkelt zich snel, ook in Yangshuo. Karst en Paulien kregen zó maar een betonnen weg voor hun deur. Op zich wel praktisch, maar met die weg gaat óók iets verloren en juist dát maakte The Giggling Tree óók bijzonder (Grietje, je zou het hier misschien niet meer terug kerkennen). Hotels worden uit de grond gestampt en krijgen allemaal in hun naam iets van 'Riverview' of 'Riverside', zélfs al staan ze niet aan de rivier! Het landelijke langs Yulong River dreigt langzaam verloren te gaan, zélfs boertjes verhuren nu kamers en vragen een absurde huurprijs.
Het was weer super gezellig, Paulien en Karst, bedankt ook voor de heerlijke appeltaart met ijs én de lunch. Jullie moeten wel gedacht hebben dat die pepernoten érg duur waren (en dan nog échte Friese ook, Karst :)
Na de lunch fietsten we naar Julie en Andrew en ook hier werden we hartelijk ontvangen en kregen we bijna weer een lunch aangeboden. De kinderen zaten op school, alleen de dire jongsten waren thuis. 'Li Li' kan wegens haar handicap niet naar school maar krijgt wél een beetje onderwijs van haar moeder. Julie vertelde ons dat de onderliggende problemen ten gevolge van hun handicap groter zijn dan wij beseften. Zélfs dat hele mooie meisje (foto 2010) heeft een zware, voor het oog onzichtbare handicap. Het oudste albino-jongetje is al een paar keer de beste van de klas!
Julie en vooral Andrew vertelden open en eerlijk over hun momentele situatie in China. Als Koreanen worden ook zij hier beschouwd als buitenlanders en dat zullen ze ook altijd blijven. Hun positie en die van hun gehandicapte kinderen wordt steeds bepaald door hoe de wind waait in China en die is sinds kort weer aangescherpt. Het feit dat er kinderen worden weggelegd die niet voldoen aan de norm, wordt in China ontkend, dus bestaan deze kinderen eigenlijk niet. Ze zijn dus kansloos als niemand zich over hen ontfermt. De staatsweeshuizen zitten dan ook overvol en daarmee wordt dit 'probleem' controleerbaar!?!
Wat geweldig dat deze twee mensen zich uit het diepst van hun hart het lot van deze kinderen hebben aangetrokken. Voor Julie en Andrew zijn belangrijk hun kinderen veiligheid te bieden en een uitzicht op een toekomst. Momenteel zijn hun plannen voor een school voor gehandicapte kinderen niet haalbaar. Wél hebben ze een mogelijkheid gevonden om een zelfvoorzienende wooneenheid te gaan ontwikkelen. Met tachtig boertjes hebben ze al een overeenkomst gesloten en kunnen ze hun aaneengesloten gronden pachten. Dit zou in de toekomst een prachtige woon- en werkomgeving kunnen worden voor hun en andere kinderen. Maar nogmaals, eigenlijk zijn er in China geen wezen en geen gehandicapten!
Donderdag neemt Andrew ons mee om dit grote stuk land te laten zien en zijn plannen uit te leggen. De maquette konden wij al bewonderen!
Inmiddels is er in hun huis ook weer het een en ander aangepast.
We hebben vandaag dan ook als een bijzondere en ontroerende dag ervaren. We zijn blij dat we méér begrip hebben gekregen voor de situatie van Julie en Andrew en hun kinderen. Ze ervaren deze kinderen als hun eigen kinderen, maar ze konden ze nooit adopteren omdat ze eigenlijk niet bestaan!
Het is weer bijna bedtijd, morgen fietsen we naar Baisha naar de markt. We gebruiken daarbij de fietsroute van Paulien en Karst, die enkel bestaat uit foto's als wegwijzers!
Lieve groetjes weer en leuk dat zovelen meereizen, Jan en Christien
Na een lekker ontbijt stapten we op de fiets: stuur té laag, zadel té hoog. Als je beide verandert, klopt het evengoed nog niet, een échte Chinese fiets dus, een fiets voor kleine mensjes met korte beentjes en armpjes!
We gingen op weg naar The Giggling Tree, naar Paulien en Karst. Hun zoon Pelle van zes zat op school, hij spreekt intussen beter Chinees dan zijn ouders! Het was gewoon leuk om hen weer te zien, nog steeds erg enthousiast over hun tweede vaderland. De appeltaart was weer lekker Hollands, zo ook de koffie en wat kun je daar aan de andere kant van de wereld toch van genieten!
China ontwikkelt zich snel, ook in Yangshuo. Karst en Paulien kregen zó maar een betonnen weg voor hun deur. Op zich wel praktisch, maar met die weg gaat óók iets verloren en juist dát maakte The Giggling Tree óók bijzonder (Grietje, je zou het hier misschien niet meer terug kerkennen). Hotels worden uit de grond gestampt en krijgen allemaal in hun naam iets van 'Riverview' of 'Riverside', zélfs al staan ze niet aan de rivier! Het landelijke langs Yulong River dreigt langzaam verloren te gaan, zélfs boertjes verhuren nu kamers en vragen een absurde huurprijs.
Het was weer super gezellig, Paulien en Karst, bedankt ook voor de heerlijke appeltaart met ijs én de lunch. Jullie moeten wel gedacht hebben dat die pepernoten érg duur waren (en dan nog échte Friese ook, Karst :)
Na de lunch fietsten we naar Julie en Andrew en ook hier werden we hartelijk ontvangen en kregen we bijna weer een lunch aangeboden. De kinderen zaten op school, alleen de dire jongsten waren thuis. 'Li Li' kan wegens haar handicap niet naar school maar krijgt wél een beetje onderwijs van haar moeder. Julie vertelde ons dat de onderliggende problemen ten gevolge van hun handicap groter zijn dan wij beseften. Zélfs dat hele mooie meisje (foto 2010) heeft een zware, voor het oog onzichtbare handicap. Het oudste albino-jongetje is al een paar keer de beste van de klas!
Julie en vooral Andrew vertelden open en eerlijk over hun momentele situatie in China. Als Koreanen worden ook zij hier beschouwd als buitenlanders en dat zullen ze ook altijd blijven. Hun positie en die van hun gehandicapte kinderen wordt steeds bepaald door hoe de wind waait in China en die is sinds kort weer aangescherpt. Het feit dat er kinderen worden weggelegd die niet voldoen aan de norm, wordt in China ontkend, dus bestaan deze kinderen eigenlijk niet. Ze zijn dus kansloos als niemand zich over hen ontfermt. De staatsweeshuizen zitten dan ook overvol en daarmee wordt dit 'probleem' controleerbaar!?!
Wat geweldig dat deze twee mensen zich uit het diepst van hun hart het lot van deze kinderen hebben aangetrokken. Voor Julie en Andrew zijn belangrijk hun kinderen veiligheid te bieden en een uitzicht op een toekomst. Momenteel zijn hun plannen voor een school voor gehandicapte kinderen niet haalbaar. Wél hebben ze een mogelijkheid gevonden om een zelfvoorzienende wooneenheid te gaan ontwikkelen. Met tachtig boertjes hebben ze al een overeenkomst gesloten en kunnen ze hun aaneengesloten gronden pachten. Dit zou in de toekomst een prachtige woon- en werkomgeving kunnen worden voor hun en andere kinderen. Maar nogmaals, eigenlijk zijn er in China geen wezen en geen gehandicapten!
Donderdag neemt Andrew ons mee om dit grote stuk land te laten zien en zijn plannen uit te leggen. De maquette konden wij al bewonderen!
Inmiddels is er in hun huis ook weer het een en ander aangepast.
We hebben vandaag dan ook als een bijzondere en ontroerende dag ervaren. We zijn blij dat we méér begrip hebben gekregen voor de situatie van Julie en Andrew en hun kinderen. Ze ervaren deze kinderen als hun eigen kinderen, maar ze konden ze nooit adopteren omdat ze eigenlijk niet bestaan!
Het is weer bijna bedtijd, morgen fietsen we naar Baisha naar de markt. We gebruiken daarbij de fietsroute van Paulien en Karst, die enkel bestaat uit foto's als wegwijzers!
Lieve groetjes weer en leuk dat zovelen meereizen, Jan en Christien
-
23 Oktober 2012 - 17:07
Grietje:
Leuk om jullie verslag weer te lezen. Denk inderdaad dat ik er weinig van terug herken als ik er weer zou komen. Toen stonden er amper hotels en vlotten voor toeristen waren ook zeldzaam. Maar ...... de prachtige karstbergen zullen blijven bestaan en juist die maken de omgeving zo speciaal.
Fijn dat jullie alle oude bekenden weer hebben gesproken en wat lekkers voor ze mee hebben kunne nemen! Gezellig de foto's bij het verslag, het gaat daardoor nog meer leven. Hele fijne reis verder!! -
23 Oktober 2012 - 17:08
Grietje:
kunne is natuurlijk kunnen. Volgende keer eerst even nalezen en dan pas verzenden;-) -
23 Oktober 2012 - 17:15
Janneke:
Daar word je stil van...
Het idee dat een heel land het bestaan van wezen en gehandicapten ontkent, doet me gruwelen. Wat een arrogantie!
Het lijkt mij inderdaad een bijzondere belevenis in China met deze bijzonder liefdevolle mensen.
Ook daar word je stil van...
Wat een prachtige omgeving moet het zijn in karstbergen. Ik heb even gegoogeld.
Veel zegen gewenst bij jullie reis!!
xx
-
23 Oktober 2012 - 17:46
Marian:
Voor ons onvoorstelbaar wat in China heel gewoon is.......maar wat fijn dat er dan "buitenlanders" zijn die wel hun hart openstellen voor deze kinderen!
Schitterende foto's hebben jullie ook geplaatst, van de mensen die jullie ontmoet hebben, maar ook van de omgeving waarin jullie nu verkeren. Het lijkt me prachtig om in zo'n omgeving rond te fietsen, wat een ervaring!
Een goede reis verder gewenst,
Marian -
23 Oktober 2012 - 19:20
Inge :
Leuk om jullie weblog te lezen. Mooi initiatief van jullie om de mensen daar te steunen met dat prachtige doel. De omgeving ziet er ook geweldig uit! Geniet ervan! -
23 Oktober 2012 - 21:59
Annemieke:
Wat bijzonder deze ontmoetingen en wat een mooi werk doen ze. Prachtige foto's erbij, geeft een mooi beeld. Lekker slapen en morgen gezond weer op! Trusten! -
23 Oktober 2012 - 22:33
Gert Hagens:
Het is triest dat het zo moet gaan , maar goed dat er mensen zijn zoals Julie en Andrew. Wat al een leuke ontmoetingen en wat een pracht omgeving. Succes met jullie fietsroute. -
24 Oktober 2012 - 00:23
Margo:
Leuk om weer even iets van jullie te lezen en jullie foto's te bekijken. Fijn dat jullie weer zo hartelijk zijn ontvangen door de families. Ga lekker genieten morgen.
Lieve groetjes,
Margo -
24 Oktober 2012 - 01:40
Jan & Christien Hermens:
Carola en Chris, jullie zoeken nog een mooi romantisch plekje voor jullie huwelijksreis. De bergen hier in China wachten op jullie met bamboegeluiden en vogelgezang. De zon boven je hoofd en bij Paulien en Karst heerlijke koffie met echt Hollands gebak!
Patrick mail ons even je site, zodat we weer mee kunnen lezen, als het lukt!
Op dit moment is het nevelig, maar wel een heerlijke temperatuur.
xxx voor al onze vrienden en familie! -
24 Oktober 2012 - 03:05
Paulien:
Haha, wat staan die pepernoten er goed op he...
Prachtig dat het zo geslaagd was bij Julie en Andrew.
Lekker fietsen vandaag en tot later deze week.
-
24 Oktober 2012 - 14:59
Lieneke:
We gaan jullie met belangstelling volgen,de verhalen over de kinderen hoor je meer van zendelingen maar foto's van deze omgeving zijn erg mooi en voor ons erg onbekend.Geniet er van. -
24 Oktober 2012 - 16:33
Mabelle Geluk:
Wat prachtig... hoe liefdevol zorgen deze mensen voor de meest kwetsbare kinderen in China. Wat een moed en kracht om binnen het sociale en politieke systeem in China dit te doen. Namaste. -
24 Oktober 2012 - 20:01
Freek En Marianne:
Wat mooi de foto,s met de verhalen erbij ,dan kunnen we er ons veel meer bij voorstellen.
ervaren jullie meer openheid in het land?
We gaan toch ook is sparen voor een reisje China :-)
Genieten jullie er maar lekker van! groetjes -
28 Oktober 2012 - 21:06
Jelle Van Donderen:
Leuk om jullie verhaal te lezen en wat fijn dat jullie zo hartelijk zijn ontvangen. Over een week zijn wij ook in China. Geniet er nog maar lekker van.
Groetjes,
Jelle -
28 Oktober 2012 - 21:50
Eline:
Hallo luitjes,
Wat een heerlijk verhaal vol emotionele belevenissen. Fijn dat jullie het naar de zin hebben. Even een vraagje; is " the giggling tree" een restaurant of zo? Zou het wel leuk vinden om er langs te gaan als wij in de buurt zijn. Geniet nog lekker van jullie tijd. Hartelijke groetjes !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
